استفاده از نظریه بازی‌ها در حوزه علوم سیاسی و روابط بین الملل در قالب حوزه‌های مشترکی از قبیل توزیع عادلانه، اقتصاد سیاسی، انتخاب عمومی، چانه‌زنی جنگ، نظریه سیاست اثباتی و نظریه انتخاب عمومی متمرکز شده است. در هرکدام از این حوزه‌ها، محققان مدل‌های تئوری بازی‌هایی را مطرح کرده‌اند که در آن مدل بازیکنان اغلب در قالب رای‌دهندگان، دولت‌ها، گروه‌های خاص ذی‌نفع و سیاستمداران نشان داده می‌شوند.در بررسی تحولات ماه های اخیر ایالات متحده بویژه در حوزه سیاسی آنچه مسلم یکی از مهمترین آثار و پیامدهای آن در حوزه سیاست خارجی که برای کشورهای جغرافیای غرب آسیا بویژه ایران مهم بود رویگردای بایدن از برخی سیاست های انزوا گرایانه و یکجانبه گرایانه دونالد ترامپ در قالب جمهوری اسلامی در قالب سیاست های تحریمی یکجانبه و فشارهای سیاسی، اقتصادی و تنبیهی برای طرف های تجاری مرتبط با ایران بود این مهم علیرغم استقبال ضمنی دو طرف از نتیجه انتخابات و لزوم بازگشت به گفتگوها در قالب برجام ،با توجه به برخی متغیرهای موجود در روابط دو کشور که متاثر ازذهنیت و سابقه تاریخی رمز آلود به یکدیگر به کلاف و پازلی پیچیده در قالب تعارفات دیپلماتیک تبدیل شده است که بیش از هر چیز به حل برخی معماهای مطرح در نظریه بازی ها شباهت پیدا کرده است که در این بخش به اختضار به دو مورد آن اشاره و شباهت ان به روابط دو جانبه دو کشورمورد بررسی قرار می گیرد /اما قبل از آن به ویژگی های نظریه بازی ها و کارکردهای ان در حوزه سیاست خارجی و روابط بین الملل پرداخته می شود
علی راثی دکترای ژئوپلتیک